ಚಿನ್ನದ ಬಾಗಿಲಿಗೆ ‘ದೋಷ’ವಿಲ್ಲವೇ?!

ಚಿತ್ರಕೃಪೆ - ಇಂಡಿಯಾ ಟುಡೇ

 ಡಾ ಅಶೋಕ್. ಕೆ. ಆರ್
ಕೆಲವು ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ವಿಜಯ್ ಮಲ್ಯರವರು ಕುಕ್ಕೆ ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಎಂಭತ್ತು ಲಕ್ಷ ಬೆಲೆಬಾಳುವ ಚಿನ್ನದ ಬಾಗಿಲನ್ನು ದಾನವಾಗಿ ನೀಡಿದ್ದಾರೆ. ತಿಂಗಳುಗಳ ಹಿಂದೆ ಅವರು ಹೊತ್ತಿದ್ದ ಹರಕೆಯಂತೆ ಅದು. ಮತ್ತೊಂದು ಬಾಗಿಲನ್ನು ದಾನವಾಗಿ ನೀಡುತ್ತಾರಂತೆ. ಕಿಂಗ್ ಫಿಷರ್ ಏರ್ ಲೈನ್ಸಿನ ಸಿಬ್ಬಂದಿಗಳಿಗೆ ಸಂಬಳ ಸರಿಯಾಗಿ ನೀಡದ ಮಲ್ಯ ಲಕ್ಷಾಂತರ ರುಪಾಯಿಗಳನ್ನು ಹೀಗೆ ‘ದಾನ’ದ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಕೊಟ್ಟಿರುವುದು ಕೆಲವರ ಕಣ್ಣು ಕೆಂಪಗಾಗಿಸಿದೆ. ಇದೇ ದುಡ್ಡನ್ನು ಸಮಾಜದ ಕೆಳಸ್ತರದಲ್ಲಿರುವವರಿಗೆ ನೀಡಬಹುದಿತ್ತಲ್ಲ? ಎಂದೂ ಹಲವರು ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಬಿಡಿ, ಮೊದಲನೆಯದು ಅವರ ವ್ಯವಹಾರಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ್ದು, ಎರಡನೆಯದು ಅವರ ಭಕ್ತಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ್ದು. ಹರಕೆ ತೀರಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಲಕ್ಷಾಂತರ ರುಪಾಯಿ ವ್ಯಯಿಸುವುದು ಅವರ ಮರ್ಜಿ. ಆದರೆ ಅವರೆಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮ ‘ರಕ್ಷಕರು’, ಪೇಜಾವರ ಸ್ವಾಮಿಗಳು, ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಅವರೆಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ ಆ ದೇವರು?!

          ಪೇಜಾವರ ಸ್ವಾಮಿಗಳು ಮದ್ಯಪಾನ ಸೇವನೆಯನ್ನು ಖಂಡಿಸುತ್ತ ಜೊತೆಗೆ ಮಾಂಸಹಾರ ಸೇವನೆಯನ್ನು ತುಚ್ಛವಾಗಿ ಕಾಣುವ ಕೆಲವು ಮಾತುಗಳನ್ನಾಡಿದ್ದರು. ಅವರ ಮದ್ಯಪಾನ ವಿರೋಧಿ ಹೇಳಿಕೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ವತಃ ಮದ್ಯಪಾನಿಗಳದೂ ವಿರೋಧವಿರಲಾರದು! ಆದರೆ ಮಾಂಸಹಾರಿಗಳ ಪಕ್ಕ ಸಸ್ಯಹಾರಿಗಳು ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುವುದರಿಂದ ಸಸ್ಯಹಾರಿಗಳೂ ಮಾಂಸ ಸೇವಿಸುವ ‘ದುಷ್ಟ’ ಕೆಲಸ ಆರಂಭಿಸಿಬಿಡುತ್ತಾರೆಂಬ ಅವರ ‘ಭಯ’ (ಅಲ್ಲಿಗೆ ಮಾಂಸ ಸೇವನೆಯಲ್ಲಿರುವ ಆಕರ್ಷಣೆಯ ಅರಿವು ಸ್ವಾಮಿಗಳಿಗೂ ಇದೆ!) ಜಾತಿಯಾಧಾರಿತ ಪಂಕ್ತಿ ಭೇಧವನ್ನು ಬದಲಾದ ಕಾಲಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಹೊಸತೊಂದು ವಾದದಿಂದ ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಯತ್ನವಷ್ಟೇ. ಇನ್ನು ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮ ‘ರಕ್ಷಿಸುತ್ತ’ ಮದ್ಯಪಾನಿಗಳ ಮೇಲೆ, ಮಾಂಸಹಾರಿಗಳ ಮೇಲೆ, ಮಹಿಳೆಯರ ಮೇಲೆ ಅವ್ಯಾವತವಾಗಿ ದಾಳಿ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ದಕ್ಷಿಣ ಕನ್ನಡ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಹತ್ತಾರು ಸಂಘಟನೆಗಳೂ ಕೂಡ “ಹೆಂಡ ಮಾರುವವರಿಂದ ಯಕಶ್ಚಿತ್ ಕ್ಯಾಲೆಂಡರಿಗಾಗಿ ಅರೆಬೆತ್ತಲೆ ಹುಡುಗಿಯರ ಫೋಟೋಶೂಟ್ ಮಾಡುವವರಿಂದ ಚಿನ್ನದ ಬಾಗಿಲನ್ನು ದಾನವಾಗಿ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಡಿ” ಎಂದು ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯ ದೇವಾಲಯದವರಿಗೆ ‘ಬುದ್ಧಿ’ ಹೇಳಿದ ವರದಿಗಳಾಗಿಲ್ಲ. ಕುಡಿಯೋದಷ್ಟೇ ತಪ್ಪು, ಕುಡಿಸುವುದಲ್ಲ ಎಂಬ ಮನೋಭಾವವೇ? ದೇವಸ್ಥಾನ ಪ್ರವೇಶಿಸುತ್ತ ಚಿನ್ನದ ಬಾಗಿಲೊಳಗೆ ಪ್ರವೇಶಿಸುವವರಿಗೆ ನಶೆಯೇರಿ ವಿಜಯ್ ಮಲ್ಯ ನೆನಪಾಗಿ ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯ ಸ್ವಾಮಿಯೇ ಮರೆತುಹೋದರೆ ಯಾರು ಹೊಣೆ?! ನಮ್ಮ ಮದ್ಯಪಾನ, ಮಾಂಸಹಾರಗಳೆಲ್ಲವೂ ಈ ಸಂಘಟನೆಗಳಿಗೆ, ಸ್ವಾಮೀಜಿಗಳಿಗೆ ಪಥ್ಯವಾಗಬೇಕಾದರೆ ನಾವೂ ಕೂಡ ಕೋಟಿ ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿ ದುಡಿದು ಚಿನ್ನದ್ದೋ ವಜ್ರದ್ದೋ ಬಾಗಿಲು – ಕಿರೀಟಗಳನ್ನು ದಾನ ಮಾಡಬೇಕೇನೋ?!

          ನೇರ ಸಂಬಂಧವಿರದಿದ್ದರೂ ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯ ದೇವಾಲಯ ಹಿಂದೊಮ್ಮೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿಸಿದ್ದ ಪ್ರಶ್ನೆಯೊಂದಿದೆ. 

ಚಿಕ್ಕಂದಿನಿಂದಲೂ ನನಗೆ ದೇವರಲ್ಲಿ ‘ಬಹಳ’ ಎನ್ನುವಷ್ಟು ನಂಬುಗೆಯಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಮ್ಮನ ಜೊತೆ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಹಬ್ಬಹರಿದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಪೂಜೆಯನ್ನೂ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ದೇವರ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಬಗ್ಗೆ ಇದ್ದ ಗೊಂದಲಗಳನ್ನು ಕೊನೆಗಾಣಿಸಿ ನನ್ನನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಾಸ್ತಿಕನನ್ನಾಗಿಸಿದ ಶ್ರೇಯ ಕುಕ್ಕೆ ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯ ಸ್ವಾಮಿಗೆ ಸೇರಬೇಕು! ಹತ್ತನೇ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯಕ್ಕೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿದ್ದಾಗ ದೇವಾಲಯದೊಳಗೆ ಪ್ರವೇಶಿಸಲು ಶರ್ಟು ತೆಗೆಯುವುದು ಕಡ್ಡಾಯವೆಂದು ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ದೇವಲಾಯದ ಆವರಣ ಕೊಳೆಯಾಗಬಹುದೆಂಬ ಕಾರಣದಿಂದ ಚಪ್ಪಲಿ ಬಿಟ್ಟು ಒಳಹೋಗುವುದೇನೋ ಸರಿ, ಆದರೆ ಶರ್ಟು ಬಿಚ್ಚಿ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಯಾವ ಪುರುಷಾರ್ಥಕ್ಕೆ? ಅವತ್ತಿನ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಕಾರಣ ಹೊಳೆದಿದ್ದು ಜನಿವಾರದವರಿಗೆ ಮತ್ತು ಜನಿವಾರರಹಿತರಿಗೆ ದೇವಲಾಯದ ಸಿಬ್ಬಂದಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಭೇದಭಾವವನ್ನು ಕಂಡಾಗ! ಆ ಸಿಬ್ಬಂದಿಯವರ ಮೇಲೆ ಹುಟ್ಟಿದ ಅಸಹ್ಯ, ಕೋಪ, ಜಿಗುಪ್ಸೆ ಅವರ ನಡುವೆಯೇ ಕುಳಿತು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿದ್ದ ದೇವರ ಮೇಲೆಯೂ ಹುಟ್ಟಿತು. ಅಂದಿನಿಂದ ನಾಸ್ತಿಕನಾದೆ. ಶರ್ಟು ತೆಗೆಸುವುದಕ್ಕೆ ಬೇರೆ ಯಾವುದಾದರೂ ಕಾರಣವಿದ್ದಲ್ಲಿ ಅರಿತವರು ತಿಳಿಸಬೇಕಾಗಿ ವಿನಂತಿ!