ಪುಟ ೦೨
ರಾಮೇಗೌಡ ಆಗಿನ್ನೂ ಮಲೆನಾಡಿನಲ್ಲಿದ್ದ. ಘಟ್ಟದ ಮೇಲೆ. ಆಸ್ತಿಯೆಂಬೋದು ಬಹಳವಿರಲಿಲ್ಲವಾದರೂ ಮನೆಯವರೆಲ್ಲಾ ಮೈಮುರಿದು ದುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದುದರಿಂದ ಊಟ ಬಟ್ಟೆಗೆ ಕೊರತೆಯಿರಲಿಲ್ಲ, ದುಂದುವೆಚ್ಚ ಮಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವಾಗಿ ದುಡ್ಡನ್ನೂ ಹೊಂದಿಸಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಐದು ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ರಾಮೇಗೌಡನ ತಾಯಿ ಅಕಾಲ ಮರಣಕ್ಕೆ ತುತ್ತಾದಾಗ ತಂದೆ 'ವೃಥಾ ಖರ್ಚು' ಎಂದರೂ ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಹಳ್ಳಿಯೇ ನಿಬ್ಬೆರಗಾಗುವಂತೆ ಶ್ರಾದ್ಧ ಕಾರ್ಯ ಮಾಡಿದ್ದ. ಊರವರೆಲ್ಲಾ ಸಂತ್ರ. ತಾಯಿಗೊಂದು ಸಮಾಧಿಯನ್ನೂ ಕಟ್ಟಿಸಿ ಸಿರಿವಂತರ ಹೊಟ್ಟೆ ಉರಿಸಿದ್ದ. ಮುಂಜಾನೆ ಎದ್ದಾಗೊಮ್ಮೆ ತಾಯಿಯ ಸಮಾಧಿಯ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ಎರಡು ನಿಮಿಷ ಕುಳಿತು ಬರುವುದು ಆತನ ದಿನಚರಿಯಲ್ಲೊಂದಾಯಿತು. ಇದ್ದೆರಡು ತೆಂಗಿನ ಮರದಿಂದ ನೀರಾ ಇಳಿಸಿ ಕುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದವನು ಸಮಾಧಿ ಕಟ್ಟಿಸಿದ ಮೇಲೆ ಅದನ್ನೂ ನಿಲ್ಲಿಸಿಬಿಟ್ಟ. ವಾರಕ್ಕೋ ತಿಂಗಳಿಗೊಮ್ಮೆಯೋ ಸಾರಾಯಿ ಅಂಗಡಿಯಗೆ ಹೋಗಿ ಒಂದೆರಡು ಪಾಕೀಟು ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದನಷ್ಟೇ.
ಎಲ್ಲವೂ ಸುಸೂತ್ರವಾಗಿ ಸರಾಗವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ ಎನ್ನುವಾಗಲೇ 'ರಾಷ್ಟೀಯ ಉದ್ಯಾನವನ ಯೋಜನೆ' ಎಂಬ ಭೂತ ಕೇಳಿಬಂತು. ನಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲಾ ಓದ್ದೋಡಿಸುತ್ತಾರಂತೆ ಅನ್ನೋ ವದಂತಿಗಳೂ ಹಬ್ಬಿದವು. ಇರೋದು ಪ್ರಜಾ ಸರಕಾರ , ಕಾಲಾಂತರದಿಂದ ಇಲ್ಲೇ ಇರೋರಿಗೆ 'ಇದು ನೀವಿರುವ ಜಾಗವಲ್ಲ, ನಡೀರಿ ಆಚೆಗೆ' ಎಂದೇಳಲಾರರು ಎಂದೇ ನಂಬಿದ್ದ ರಾಮೇಗೌಡ. ಭೂತದ ನೆರಳಿನಂತೆ ಸಾಲು ಸಾಲು ವಾಹನಗಳು, ತಮ್ಮತಮ್ಮಲ್ಲೇ ಮಾತನಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಸರ್ವೇ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಅಧಿಕಾರಿಗಳನ್ನು ನೋಡಿದ ಮೇಲೇ ಏನೋ ಆಗಲಿದೆ ಎಂಬ ಭಯದ ಭಾವನೆ. ಹೆಚ್ಚಿನ ಜನರು ವ್ಯವಸಾಯ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಜಾಗವೆಲ್ಲಾ ಕಾಡಿನ ಭಾಗ ಎಂದು ಮಾಡಿ ಅವರಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಪರಿಹಾರವಿಲ್ಲವೆಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆಂಬ ಸುದ್ದಿ ಹಬ್ಬಿತು. ಕಾಡು ಮರದ ನೆಲ್ಲಿ ಕೀಳುವುದೂ ಅಪರಾಧವಂತೆ ಎಂದರು. ಮರಿ ಪುಢಾರಿಗಳ ನೇತ್ರತ್ವದಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಳೂ ನಡೆದವು. ಅಧಿಕಾರಿಗಳದೊಂದು ತಂಡ ಹಳ್ಳಿಹಳ್ಳಿಗೂ ಬಂದು ಕಾಡಿನ ಪರಿಸರದ ಮಹತ್ವ, ಆ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ಮಾನವನ ವಾಸ ಕಾಡು ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಹಾನಿ ಉಂಟುಮಾಡಬಲ್ಲದು ಎಂಬುದನ್ನು ಚಿತ್ರಸಹಿತ ವಿವರಿಸಿದರು. ' ನಾವೂ ಪರಿಸರದ ಒಂದು ಭಾಗವಲ್ಲವಾ?' ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮನದಲ್ಲಿ ಮೂಡಿತಾದರೂ ಡಿಗ್ರಿ ಪಡೆದವರಿಗಿಂತ ನನಗೆಂತ ತಿಳಿದೀತು ಎಂದು ಸುಮ್ಮನಾದ. ರಾಮೇಗೌಡನ ವ್ಯವಸಾಯದ ಒಂದಷ್ಟು ಪಾಲು ಭೂಮಿಯನ್ನೂ ಕಾಡಿನ ಭಾಗವೆಂದು ಗುರುತಿಸಿದ್ದರು, ಪರಿಹಾರ ಕಡಿಮೆಯಾಗುವುದೆಂಬ ಚಿಂತೆಯಾಯಿತು.
ಇವೆಲ್ಲಾ ಘಟನೆಗಳ ನಡುವೆಯೇ ಹೆಗಲಿಗೆ ಎರಡಡಿ ಬಂದೂಕು ನೇತುಹಾಕಿಕೊಂಡವರು ಘಟ್ಟದಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಕಾಣಿಸಲಾರಂಭಿಸಿದರು.
ಮುಂದುವರೆಯುವುದು...
ರಾಮೇಗೌಡ ಆಗಿನ್ನೂ ಮಲೆನಾಡಿನಲ್ಲಿದ್ದ. ಘಟ್ಟದ ಮೇಲೆ. ಆಸ್ತಿಯೆಂಬೋದು ಬಹಳವಿರಲಿಲ್ಲವಾದರೂ ಮನೆಯವರೆಲ್ಲಾ ಮೈಮುರಿದು ದುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದುದರಿಂದ ಊಟ ಬಟ್ಟೆಗೆ ಕೊರತೆಯಿರಲಿಲ್ಲ, ದುಂದುವೆಚ್ಚ ಮಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವಾಗಿ ದುಡ್ಡನ್ನೂ ಹೊಂದಿಸಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಐದು ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ರಾಮೇಗೌಡನ ತಾಯಿ ಅಕಾಲ ಮರಣಕ್ಕೆ ತುತ್ತಾದಾಗ ತಂದೆ 'ವೃಥಾ ಖರ್ಚು' ಎಂದರೂ ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಹಳ್ಳಿಯೇ ನಿಬ್ಬೆರಗಾಗುವಂತೆ ಶ್ರಾದ್ಧ ಕಾರ್ಯ ಮಾಡಿದ್ದ. ಊರವರೆಲ್ಲಾ ಸಂತ್ರ. ತಾಯಿಗೊಂದು ಸಮಾಧಿಯನ್ನೂ ಕಟ್ಟಿಸಿ ಸಿರಿವಂತರ ಹೊಟ್ಟೆ ಉರಿಸಿದ್ದ. ಮುಂಜಾನೆ ಎದ್ದಾಗೊಮ್ಮೆ ತಾಯಿಯ ಸಮಾಧಿಯ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ಎರಡು ನಿಮಿಷ ಕುಳಿತು ಬರುವುದು ಆತನ ದಿನಚರಿಯಲ್ಲೊಂದಾಯಿತು. ಇದ್ದೆರಡು ತೆಂಗಿನ ಮರದಿಂದ ನೀರಾ ಇಳಿಸಿ ಕುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದವನು ಸಮಾಧಿ ಕಟ್ಟಿಸಿದ ಮೇಲೆ ಅದನ್ನೂ ನಿಲ್ಲಿಸಿಬಿಟ್ಟ. ವಾರಕ್ಕೋ ತಿಂಗಳಿಗೊಮ್ಮೆಯೋ ಸಾರಾಯಿ ಅಂಗಡಿಯಗೆ ಹೋಗಿ ಒಂದೆರಡು ಪಾಕೀಟು ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದನಷ್ಟೇ.
ಎಲ್ಲವೂ ಸುಸೂತ್ರವಾಗಿ ಸರಾಗವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ ಎನ್ನುವಾಗಲೇ 'ರಾಷ್ಟೀಯ ಉದ್ಯಾನವನ ಯೋಜನೆ' ಎಂಬ ಭೂತ ಕೇಳಿಬಂತು. ನಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲಾ ಓದ್ದೋಡಿಸುತ್ತಾರಂತೆ ಅನ್ನೋ ವದಂತಿಗಳೂ ಹಬ್ಬಿದವು. ಇರೋದು ಪ್ರಜಾ ಸರಕಾರ , ಕಾಲಾಂತರದಿಂದ ಇಲ್ಲೇ ಇರೋರಿಗೆ 'ಇದು ನೀವಿರುವ ಜಾಗವಲ್ಲ, ನಡೀರಿ ಆಚೆಗೆ' ಎಂದೇಳಲಾರರು ಎಂದೇ ನಂಬಿದ್ದ ರಾಮೇಗೌಡ. ಭೂತದ ನೆರಳಿನಂತೆ ಸಾಲು ಸಾಲು ವಾಹನಗಳು, ತಮ್ಮತಮ್ಮಲ್ಲೇ ಮಾತನಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಸರ್ವೇ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಅಧಿಕಾರಿಗಳನ್ನು ನೋಡಿದ ಮೇಲೇ ಏನೋ ಆಗಲಿದೆ ಎಂಬ ಭಯದ ಭಾವನೆ. ಹೆಚ್ಚಿನ ಜನರು ವ್ಯವಸಾಯ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಜಾಗವೆಲ್ಲಾ ಕಾಡಿನ ಭಾಗ ಎಂದು ಮಾಡಿ ಅವರಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಪರಿಹಾರವಿಲ್ಲವೆಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆಂಬ ಸುದ್ದಿ ಹಬ್ಬಿತು. ಕಾಡು ಮರದ ನೆಲ್ಲಿ ಕೀಳುವುದೂ ಅಪರಾಧವಂತೆ ಎಂದರು. ಮರಿ ಪುಢಾರಿಗಳ ನೇತ್ರತ್ವದಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಳೂ ನಡೆದವು. ಅಧಿಕಾರಿಗಳದೊಂದು ತಂಡ ಹಳ್ಳಿಹಳ್ಳಿಗೂ ಬಂದು ಕಾಡಿನ ಪರಿಸರದ ಮಹತ್ವ, ಆ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ಮಾನವನ ವಾಸ ಕಾಡು ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಹಾನಿ ಉಂಟುಮಾಡಬಲ್ಲದು ಎಂಬುದನ್ನು ಚಿತ್ರಸಹಿತ ವಿವರಿಸಿದರು. ' ನಾವೂ ಪರಿಸರದ ಒಂದು ಭಾಗವಲ್ಲವಾ?' ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮನದಲ್ಲಿ ಮೂಡಿತಾದರೂ ಡಿಗ್ರಿ ಪಡೆದವರಿಗಿಂತ ನನಗೆಂತ ತಿಳಿದೀತು ಎಂದು ಸುಮ್ಮನಾದ. ರಾಮೇಗೌಡನ ವ್ಯವಸಾಯದ ಒಂದಷ್ಟು ಪಾಲು ಭೂಮಿಯನ್ನೂ ಕಾಡಿನ ಭಾಗವೆಂದು ಗುರುತಿಸಿದ್ದರು, ಪರಿಹಾರ ಕಡಿಮೆಯಾಗುವುದೆಂಬ ಚಿಂತೆಯಾಯಿತು.
ಇವೆಲ್ಲಾ ಘಟನೆಗಳ ನಡುವೆಯೇ ಹೆಗಲಿಗೆ ಎರಡಡಿ ಬಂದೂಕು ನೇತುಹಾಕಿಕೊಂಡವರು ಘಟ್ಟದಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಕಾಣಿಸಲಾರಂಭಿಸಿದರು.
ಮುಂದುವರೆಯುವುದು...
malenadina selatha chennagidhe. but swalpa jasthi jasthi bari guru.
ReplyDelete